Future sound of Budapest

De spencer van je opa is goud waard, zeker in combinatie met oude tennisschoenen van je vader. Doe vervolgens een kek kleurtje in je haar, een spacey bril op je bakkes en ziedaar: klaar voor de dansvloer.

Zei ik dansvloer? Pardon, dat is inderdaad een beetje ouderwets. Voor het imago is het tegenwoordig beter om op een psychiaterfähige bank andermans kater uit de boom te kijken. Dit bij voorkeur in een etablissement gesponsord door Hoogovens en Alessi.

Het enige behang ter plaatse is van muzikale aard, duidelijk bedoeld om niet de aandacht te trekken. Dit geldt uiteraard voor de bezoekers van de gelegenheid. Ondertussen wordt de meeste muziek die daar te horen is in no time platgehyped. Een goed voorbeeld hiervan is St. Germain, zonder meer de populairste behanger van MTV.

Vooralsnog iets minder bekend is de 19- jarige Hongaar Laszlo Fogarasi Jr. alias Yonderboi. Onlangs kwam zijn debuut Shallow and Profound uit op het Nederlandse label Mole Listening Pearls, een label dat zich bezighoudt met "progressieve muziekstromingen van de laatste jaren", aldus hun website.

Voor Mole moet de muziek van de jonge Hongaar dan ook een schot in de roos zijn geweest. Alle klassiek triphop-elementen zijn op Shallow and Profound te vinden: vette akoestische baspartijen, lekker vage hoge toontjes, ondersteund door een beat met een brush-achtige snare. Dit maakt van nummers als Fairy of the Lake, Another Geometry en Bodysurf bijzonder aangename deuntjes. Tamelijk briljant is Pabadam: even anoniem als aanstekelijk. En Yonderboi beschikt over voldoende fantasie om deze songs zelf te componeren, daar waar collega- musici vaak hun platencollectie doorlopen om te luisteren of er nog wat te jatten valt.

Maar Yonderboi bedient zich gelukkig niet alleen van beproefde concepten. Zijn eigen stijl en inventiviteit komen nadrukkelijk naar boven in de wat onconventionelere nummers. Door het gebruik van harmonica, saxofoon en grappige voice-samples krijgen nummers als Chase & Chaser en Ohne Chanteuse een bijna nostalgisch karakter. Dit geldt zeker voor No answer from Petrograd, waar op een stemmige manier de weemoed doorheen lijkt te klinken.

Afgezien van een paar voice-samples is Yonderboi niet gediend van tweedehands geluid. Wel staan er twee behoorlijk verbouwde covers op de plaat. De mini-versie van Cantaloupe Island van Herbie Hancock heeft behalve de melodie niets meer met het origineel te maken, wat de uitvoering erg grappig maakt. Het staat als tussendoortje op de cd, toch had het van mij een volledig nummer mogen worden. Riders on the storm is wat dat betreft interessanter. Deze kraker is op subtiele wijze onder handen genomen, wat resulteert in een prachtige, sfeervolle track. Volledig herkenbaar en toch een volledig nieuw nummer, een fraai staaltje restyling. Yonderboi heeft een zeer sterk debuut gemaakt.