Gnoe Luistertest

Als zelfs een cutting edge dansorgaan als Slam! nog een luistertest onder haar rubrieken telt, dan mag Gnoe zeker niet achterblijven. Deze maand bij Jan Douwe onder de koptelefoon: Marck Burema, Gnoe-redacteur, freelance fietskoerier en schrijver van div. stukjes in div. media over televisie. In zijn jonge jaren was Burema zanger van de pretpunkformatie GrensWisselKantoor, later trad hij toe tot de Friese wave-formatie Formica Furniture. Muzikale successen werden nooit geboekt.

1. Wonderwall – Radiohead Een nummer van Oasis… maar dit zijn niet de Gallagher Bros. Aardige cover. Robbie Williams misschien? Billy Corgan in een vrolijke bui? Nee, wacht eens even… Dit moet Thom Yorke zijn. Geniale muzikant; hoe hij op die soundtrack van 'Velvet Goldmine' het nummer 'Ladytron' van Roxy Music onherstelbaar verbetert!!! (Knielend) I’m not worthy… Het blijft overigens wel een akelige kunstacademie-lul.

2. The Sound – Winning Daniël in de Leeuwenkuil. Ik zie meteen die prachtige elpeehoes voor me… 'From the lion’s mouth'. Schoner hoezen zijn er nimmermeer gemaakt. Eén keer heb ik ze live mogen zien. Sneekwave, m’n eerste echte popconcert (Mark Foggo in bar-dancing ‘Ringo’ te Veenklooster tel ik niet mee) ergens begin jaren tachtig, op de ijsbaan van Sneek. Ik zat destijds in m’n crypto-Kraftwerk-periode (bruine kleren + zwarte opgeschoren coupe met spuuglok) en vond guitaren maar verwerpelijke werktuigen van het socialisme. Met synthesizers kon je voorwaarts. Maar die avond ging ik om. Frontman Adrian Borland verspeelde vier snaren die avond, maar ‘Winning’ gierde m’n oor in en bleef daar rondtollen als een steilewand-rijder. ‘I was going down, but now I’ve started winning. WINNING!!!’ Tja, dit nummer heeft me wel de jaren 80 door geholpen. En de speed, natuurlijk. 3. Alice Deejay – This time it’s 4 real Oh nee!!! De Benga Boys. Getver. Bah! Bagger! Shit! Zet af! Wessel van Diepen-poep. Legbatterijmuziek. Kak, drollen, keutels! Denk jij daar anders over? Ach, hou toch eens op met dat gezeur over ‘je kunt veel van Wessel-zeggen-maar…’. Dit is poep. Bruin spul dat uit konten komt. Niet de Benga Boys...??? Wie dan wel? Alice Deejay? Geef die hoes eens... Hé, een meisje zonder kin.

4. Placebo – Days before you came Now this is music! Dit is van de het laatste album 'Black Market Music', tweede numer. Heerlijk! Popmuziek met een pretentie. Maak daar maar een hoofdletter P van. Hier gaat het nou om in de popmuziek. Eyeliner op je ogen, verf in je haar, lak op je nagels, alles zwart of course. En dan pil in je mik, lijn in je neus, een laatste slok en gaan. Jezelf majestueus de vernieling in helpen, en daar dan weer venijnige liedjes over schrijven. Mag-ie wat harder? Dit hebben we helaas in Nederland niet. Hier moeten we het doen met vadsige in jeans en sweaters gehulde dertigers die zingen dat het zonnestralen regent, van die Unox-romantiek. Bweuh!

5. Acda & De Munnik – Laat me slapen. Bløf? Lichterlaaie? Vals Licht? Van Dik Hout. Nee? De Dijk dan. Ook niet? Je gaat me toch niet vertellen dat dit Volumia is? Hmm… geen idee wat dit is. Moet Nederlands zijn, dunkt me. Kunnen ook Marokkanen zijn, want ze zingen alle klemtonen verkeerd. Uh… dingetje, hoe heten ze, die cabaretjongens. NUHR of zoiets. Ook niet? Fuck, help me even. Twee jongens? Eh... shit, dit weet ik dus echt niet. Lebbis & Jansen? Ook niet. Ik geef het op. Wie zijn het? Acda & De Munnik… Zijn ze het wel? Ja, sorry. Ik versta ze echt niet. We hadden ze nooit wakker moeten maken.

6. U2 – I Will Follow Hier was ik ook bij. Zaal B van CREA in Amsterdam, 1971 als ik het goed heb. Ik stond vooraan, heb ook nog de originele monitor in m’n bezit. Nog om gevochten met die bassist. Volgende.

7. Moby – Porcelain Zet maar af. Moby. Dit kan ik niet meer horen. Hier is iedereen ingestonken. VPRO-muziek met 538-saus. Dit is Air voor Hart van Nederland-kijkers. Weet je wat die lul op 5 december deed? Stond-ie in Ahoy’ te spelen. In Ahoy’ godbetert! Hij integer? Ach, sodemieter op. Ik verdenk hem ervan dat hij groenteburgers bestelt bij MacDonalds. 8. Formica Furniture – I Need To Know Leuk. Dit ben ik dus, op zang. Hoe komen jullie hieraan? Ik heb het zelf de wereld in geëmpeedriet, daar niet van, maar geen hond heeft het nog van m’n hardeschijf genapsterd. Dit nummer staat op een cd met 'Rockbands most likely to fail in the next Millennium’. Richard Janssen, die jongen die altijd ex-Fatal Flowers achter zijn naam heeft staan, was de samensteller. Nog steeds geen idee of ik het als compliment of als belediging moet opvatten.

9. De Kast – In Nije Dij Sieb! Smerige Sieb noemden we hem in Leeuwarden. Sjonge wat een viespeuk was die Sieb. Niets was hem te dol. Wat hij allemaal uitgespookt heeft. Met tractoren, met melkbussen, met kistkalveren, met opgerolde Panorama’s, met een vuist, met twee vuisten. Zelfs een keer een hele combine, ja in z’n eentje. Wel lachen met hem natuurlijk. Op een avond stond-ie midden op de dansvloer van Vat69; en dan met een bottleneck heen en weer, terwijl iedereen het kon zien. Sjongesjonge. Je wilt het echt niet weten.

10. Roxy Music – Song for Europe Ah! Mijn held… de zwoelgekapte Breien Veerboot. Het lied voor Europa. Dit is geen song meer, dit is een toneelstuk. Mag ik er even het zwijgen toe doen, want zometeen zingt Breien ‘though the world is an oyster, it’s only a shell full of memories.’ Prachtig, toch? En even later gaat-ie in het Frans verder. Toesebonva, ettulasjantebon. Iliienaperdu, sjamee, sjamee, sjamee. En daarna fluiten hè... Jaha, Breien floot als de beste.